Γι' αυτό σας λέω κλάψτε

Η σιωπή της θλίψης είναι βαθιά χαρακιά, αν στερέψει 

το κλάμα δεν επουλώνεται η πληγή. Πεθαίνουμε σαν 

αδέσποτα σκυλιά κάθε μέρα.

Γι’ αυτό σας λέω κλάψτε...

Για την προδοσία, για τους ανθρώπους που είναι στο 

έλεος των μοναχικών στιγμών τους, γι’ αυτούς που δεν 

έχουν ιδανικά και μαραζώνουν στις φαρδιές πλάτες 

μιας πολυθρόνας, κουβαλώντας στην πλάτη όλους τους 

ανέμους της αιώνιας θλίψης τους.

Κλάψτε και για εκείνο το πολύ που αποκτήσατε στον 

έρωτα και το χάσατε γιατί κάποιο χέρι αποφάσισε να 

το κόψει ξαφνικά. Ίσως γιατί δεν ήξερε ότι το ξαφνικό 

είναι σαν τον θάνατο.

Κλάψτε, τους βλέπω να έρχονται ολοένα περισσότεροι 

κρατώντας δρεπάνια για να αποτελειώσουν και την 

έσχατη ελπίδα μας.

Κι εγώ σας υπόσχομαι ότι θα ξεκινήσω πρώτη. Ίσως 

γιατί είμαι μία από αυτές που ξέχασαν να κλαίνε.

Στέλλα Μαντωνανάκη